ارزیابی چند معیاره تناسب اراضی برای کاربری کشاورزی با استفاده از GIS (مطالعه موردی: منطقه قزوین)

ارزیابی اراضی فرایندی تلفیقی از ارزیابی تولید بالقوه و تناسب اراضی برای اهداف مختلف است. از آنجایی که کشاورزی آثـار  محـیطزیـستی  زیادی بر نواحی پسکرانه شهری دارد، ارزیابی توان اکولوژیک کاربری کشاورزی ضروری به نظر  میرسد. در این تحقیق، برای ارزیابی اراضی حاشیه شهر قزوین برای کاربری مورد نظر، از اجرای مدل اکولوژیک حرفی مخدوم در محیط سامانه اطلاعـات جغرافیـایی(GIS)  اسـتفادهشد. سپس این نتایج، با نتایج حاصل از ارزیابی با تکنیک تلفیقی فرایند تحلیـل سلـسله مراتبـی(AHP) (1) و سـامانه اطلاعـات جغرافیـاییمقایسه شد. بر اساس تجزیه و تحلیل         دادههای میدانی، مشخصه های اکولوژیک اعم از مشخصههای فیزیکی (کاربری اراضی، شـیب، خـاک،آب و بارندگی) و مشخصههای زیستی (تراکم             پوششگیاهی) که در    کاربریکشاورزی مؤثر ند، شناسایی و نقشه سـازی ایـن مشخـصه هـا درمنطقه قزوین، به کمک سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) انجام شد. برای تعیین وزن اولیه هر            مشخصه از مدل اکولوژیـک حرفـی ایـراناستفاده شد . سپس لایه های مذکور به روش ترکیب خطی  وزنی(WLC) (2) برای تولید نقشه تناسب، رویهم گـذاری             شـد. ایـن نقـشه بـرایکاربری کشاورزی به 6 کلاس       طبقهبندی  شد. نتایج نشان دهنده وجود کل طبقات این کاربری در منطقة مورد مطالعه است که طبقه پـنج بـامساحت 31 درصد بیشترین سطح منطقه را شامل شد.